Kijkers

Goed, even weer een verhaaltje voor mijn tante, die als enige mijn blog leest hahaha. Als onderwerp heb ik kijkers gekozen, gezien het feit dat dat een beetje actueel is hier in huize Dijk.
Vandaag om 17.00 uur worden er weer kijkers verwacht. Uiteraard ben ik daar zeer content over, ik ben alleen minder content over de buitentemperatuur (en binnentemperatuur) en dan het feit dat ik dus moet opruimen, poetsen, stofzuigen en dweilen met deze temperaturen. Ik doe het in etappes, en na elke etappe is het net alsof ik mij gedoucht heb. Dit is niet het geval, al zou ik dolgraag willen dat dit het geval wel was. Ik hoop dus van ganse harte dat de beste kijkers van vandaag zeer content zijn over onze cottage en dat ze het wel willen kopen. Dat scheelt mij weer een hoop poets en zweet werk voor eventuele andere kijkers. De enige keer dat ik dan mij nog even in het zweet moet werken qua poets werk is op de verhuisdag.
De kijkers van vorige week (waar ik een beetje goeie hoop bij had, gezien het feit dat ze al aan de deur waren geweest bij mij), schijnen zeurders geweest te zijn. Het enige wat de makelaar was bijgebleven was iets over de kozijnen. Geen flauw idee wat daar over te zeuren valt, behalve dat de buitenkant geverfd moet worden, maar dat ziet elke koe ook wel van een afstandje. Des en ik houden er rekening mee dat we daar wat geld voor moeten inleveren, maar we hebben gewoon geen zin meer in het huis verven. Laten de nieuwe bewoners dat maar lekker zelf doen, in de kleur die ze zelf mooi vinden. Straks werken wij ons in het zweet, en verven zij het een week laten over in een andere kleur. Geen zin in dus. Makelaar was het wat dat betreft met ons eens, gelukkig.
Eens zien of ik verder nog wat leuks te melden heb, want ik verveel me een beetje namelijk. Ehm, nee, eigenlijk niet dus. Ik ga de vaatwasser uitruimen, de droger uitdrukken en de wasmachine ook. Mijn schoonmoeder komt zo, die vroeg of we zin hadden om naar het zwembad te gaan. Heb gezegd dat dat ok is, mits ik alles aan kant heb. Gelukkig is het qua opruimen niet veel werk meer, meeste was al voor vorige week gedaan.

5 jaar getrouwd

Vandaag ben ik alweer 5 jaar getrouwd. Ongelooflijk dat het alweer 5 jaar geleden is, het lijkt veel korter. Als ik ook na ga wat er allemaal in die 5 jaar is gebeurd; huis gekocht, 2 kinderen, nu het huis te koop...... De tijd vliegt echt, helemaal als je kinderen hebt.
Ik heb geen seconden spijt van mijn ja-woord 5 jaar geleden, ik ben met de liefste man van de wereld getrouwd. Denk niet dat ik een betere man had kunnen krijgen. Ik ga er van uit dat ik er over 5, 10, 15, 20, 25, 30, 35, 40, 45, 50, 55, 60 (en volgens mij moet de 65 ook nog wel te halen zijn) nog net zo over denk.

Leuke uitspraken van Ian (en een beetje van Éamonn)

Ian heeft op een dag soms hele grappige uitspraken. Ik ga ze proberen hier allemaal te noteren. Dit bericht wordt dus steeds aangevuld (als hij tenminste wat grappigs heeft), ik ga hier niet steeds een nieuw bericht voor aanmaken.

Martin en Marianne worden gedoopt binnenkort en ik heb Ian een beetje uitgelegd wat het inhoud/hoe het gaat. Hij luistert aandachtig en toen ik klaar was met mijn verhaal kwam de vraag: maar waarom worden ze dan geDOOD?

Martin, Wendy en Mauro zijn samen met schoonouders en schoonzusje naar Schiermonnikoog geweest. Wanneer we de fotoos bekijken zegt Ian: Ik wil ook weer een keer naar SchierMONKEYoog.

Ian zat op de wc, word ik ineens heel hard geroepen. Ik naar hem toe, vraag wat er aan de hand is, krijg als antwoord; Wil je mij wel even helpen, want ik heb een hele dikke bult diarree, en dan kan ik niet goed zelf mijn kontje doen.

Éamonn had gisteren wat oorsmeer in zijn oor. Een hard stukje, dus ik pakte het eruit. Ian wilde het even zien, die keek er heel geïnteresseerd naar, Éamonn stond ernaast, handjes op de rug, met een wijze blik en roept ineens: AAAAAH BAH!

Ok, mijn weken in een notendop.......

De wekker gaat om kwart voor 7. Met een beetje mazzel kan ik ook slapen tot kwart voor 7. Met veel pech is er om half 6 (of nog eerder) al iemand bij ons in bed gekropen (nee, niet Senghi). Dan sleep ik mij om kwart over 7 naar de badkamer, doe een plasje, poets mijn tandjes en sleep mij weer naar de slaapkamer (dit alles met mijn ogen halfdicht, het is maar goed dat onze kamer nu opgeruimd is). Ik kleed mij aan, pak de kleren voor de kinderen, rol mijzelf de trap af naar beneden en haal brood uit de vriezer. Doe de broodjes in  de magnetron om te ontdooien, ondertussen heb ik de Senseo aangedrukt, pak boter uit de koelkast, hagelslag uit de la en PING, de broodjes zijn ontdooit (dit alles nog steeds met mijn ogen half dicht). Ik smeer brood voor Ian (Éamonn wil niks op zijn brood, dus das lekker makkelijk), ondertussen zijn mijn mannen beneden gekomen, geef het brood aan Ian (IK WIL GEEN KROKO, IK WIL PINDAKAAS MET SUIKER), ga naar de keuken en maak Ian zijn fruit met drinken klaar voor naar school. Als het goed is zijn mijn jongens tegen die tijd klaar met eten, is Des ondertussen naar zijn werk vertrokken (ik mis paaahaaapaaaa zo erg als die moet werken) en ga ik mijn jongens aankleden. Ian kan het allemaal zelf,  maar dan is hij morgen nog bezig en Ian zijn humeur is 's morgens niet opperbest, dus het gaat sneller als ik het doe. Dan is het bijna kwart over 8, gooi ik Éamonn in de wandelwagen, doe zijn sokken en schoenen aan (die hij 2 tellen later weer uit doet) en zeg tegen Ian dat hij nu echt moet opschieten, anders komen we te laat (ik wil mijn jas niet aan, het is niet koud). Met mijn ogen nog steeds halfdicht vertrek ik met beide jongens richting school. Wanneer ik de deur op slot draai, zie ik nog net dat mijn kopje senseo ondertussen is koud geworden en nog steeds op het apparaat staat (o ja, ik had senseo gemaakt). Tijdens de tocht naar school (van welgeteld 10 min) wordt er door Ian gemopperd dat hij niet naar school wil, dat hij moe is, dat school stom is enz. Op school aangekomen moet ik tig keer tegen Ian zeggen: doe je jas uit, doe je schoenen uit, doe je pantoffels aan, schiet nou ff op. Ik krijg een dikke kus van Ian in de gang, loop met hem mee de klas in, krijg nog een dikke kus en ga weer naar Éamonn, die in de gang staat. Ik verzamel Éamonn zijn schoenen, doe ze weer aan en keer weer huiswaarts (of ik doe ff snel boodschappen, dat ligt eraan). Thuisgekomen ga ik op de bank zitten, met een warme Senseo, en probeer langzaam aan wakker te worden. Ondertussen is Éamonn al als een wervelwind door het huis gegaan, dus tijdens het koffie drinken zit ik moed te verzamelen om alles op te ruimen, te gaan stofzuigen en te dweilen (heel vaak krijg ik die moed niet bij elkaar en denk ik; poep maar, wat Éamonn dan ook doet, dus schonen luier). Maar goed, op een goeie dag (zoals vandaag) heb ik wel de moed en ga ik stofzuigen, dweilen, keuken schoonmaken en de wc's een schoonmaak beurt geven. Helaas is van dit alles aan het einde van de dag niet meer te zien, maar ik heb mijn huishoudelijke plicht wel gedaan.
Dan is het om kwart voor 12 tijd om Éamonn weer in de wandelwagen te gooien, zijn schoenen aan te doen en Ian weer van school te halen. Ian komt altijd lachend uit de klas (dit is echt waar, geen geintje), hij knuffelt Éamonn en we gaan richting huis. Onderweg vraag ik aan hem hoe het was, standaard antwoord is; stom!
Thuisgekomen smeer ik brood (IK WIL GEEN PINDAKAAS MET SUIKER, IK WIL KROKO), breng Éamonn om 1 uur naar bed, doe een was in de machine (en als er nog was in zat doe ik die in de droger of hang het op), gun mijzelf even een uurtje rust (haken, breien oid) en om 3 uur haal ik Éamonn weer uit bed. Als ze alle twee stinken doe ik ze dan meestal in bad. Tussen Ian en Éamonn gaat het erg lekker, regelmatit hoor ik: MAMA, ÉAMONN SLAAT MIJ, SCHOPT MIJ, PAKT DINGEN AF ENZ.) Ian heeft problemen met zijn gehoor, dus daar moet ik tig keer tegen zeggen dat iets niet mag, of dat hij iets moet doen, of dat hij Éamonn met rust moet laten. Ian heeft vaak ook het idee dat hij heer en meester is in huis.....
Rond 5 uur ga ik koken (met geschreeuw, gehuil oid op de achtergrond), dan eten we vaak om half 6, kwart voor 6. Standaard, nog voor er een hap is genomen, wordt er door Ian gezegd dat hij het niet lust, bord wordt demonstratief weggeschoven, prima, krijg je niks. Éamonn vind ook alles bah, die gooit zijn bord op de grond (zoals ik al zie is er aan het eind vd dag niet te zien dat ik ook maar wat heb gedaan in huis).
Met mazzel is Desmond om kwart voor 7 thuis met pech om 10 over 7 of nog veel later. Als het nog later is dan 10 over 7 heb ik dus de eer om 2 jongens naar bed te brengen. Gezien het feit dat ze momenteel alle 2 enorm tijdrekken heb ik daar dus ook erg veel zin in. Gisteravond ben ik vanaf kwart voor 7 tot half 9 bezig geweest met Éamonn en Desmond zoiets met Ian.
Liggen ze dan eindelijk in bed, dan plof ik op de bank, voor de tv, en kijk een crime, of een wijvenfilm. Als Desmond niks te doen heeft, dan willen we ook nog wel eens door de week in bed een film kijken, maar meestal doen we dat in het weekend (als onze jongens tenminste gaan slapen). En dan tussen half 11 en 11 uur hijs ik mijzelf van de bank en sleep mijzelf naar boven, doe een plasje, poets mijn tanden, ruik mijn kussen en val in slaap. Zo rond een uur of 1 (of 2 of 3) wordt Éamonn soms nog wakker, of staat Ian ineens naast ons bed dat hij moet plassen, en dan gaat de wekker weer om kwart voor 7.
Zo gaan ongeveer mijn dagen.... Niks sensatie en avontuur, gewoon saaie dagen.

Desmond heeft nu net mijn blog gelezen en zegt dat ik meer moet drinken, want 2 plasjes op een dag is veel te weinig. Verder denkt hij dat ik boodschap nummer 2 (even netjes houden voor eventuele andere lezers, geen idee wie) ook nooit doe, omdat die niet gemeld zijn, maar de mensen die mij kennen weten wel beter :-D