Dubbele oorontsteking

Arme Éamonn. Hij heeft een dubbele oorontsteking. Het begon zondag al dat meneer ineens geen pasta wilde eten, normaal heeft hij in mum van tijd zijn bord leeg als het om pasta gaat. De hele nacht had hij gespookt, dus ik had al vaag het vermoeden dat er wat was. Maar goed, meneer moet ook nog 4 kiezen krijgen, dus dat kon het ook zijn. Maandags had hij idd koorts en was helemaal uit zijn doen. Campingbedje dus in de kamer. Dinsdags was er weer niks aan de hand. Geen koorts, niet extreem huilen dat ik dacht aan pijn, gewoon vrolijk en grappen maken. Dus toch kiezen dacht ik. Gisteren begon de dag ook goed, hij was gewoon heel vrolijk, geen koorts, lekker buiten gespeeld enz. Tussen de middag zat hij in zijn kinderstoel en begon ineens weer heel zielig te huilen, mama ik heb pijn huiltje. Ik voelen, en hij gloeide weer als een gek. Temp opgemeten, 39,5. Paracetamolletje gegeven, in bed gestopt en hij heeft een uur geslapen. Na een uur werd hij hard huilend wakker, op schoot genomen, daar nog een half uur geslapen en toen was er ineens weer niks aan de hand. Koorts was weg, hij was weer vrolijk, ging heerlijk buiten spelen, kortom gewoon Éamonn. En tijdens het avondeten begon het verhaal ineens weer opnieuw. Koorts, huilen, in slaap gevallen op mijn arm, in bed gelegd en toen hij na een uurtje wakker werd en toch wel erg heet aanvoelde even temp gemeten, 40 graden. Dat was voor mij een teken om toch maar de ha post te bellen. Die ass deed toch een potje moeilijk. Het zou sowieso een onrustige nacht voor ons worden, want als het oorontsteking is dan werkt de antibiotica pas na een dag blablabla. Dus ik zei dat het mij daar allemaal niet om gaat, ik wilde de rust voor mijzelf dat ik wist wat er aan de hand was. Is het oorontsteking, zijn het toch doorkomende kiezen, of is het iets veel ernstiger. Je gaat toch met een ander gevoel de nacht in, als je weet wat er met je kind aan de hand is. Uiteindelijk kon Desmond om 20.45 uur er naar toe met Éamonn en daar was ik blij om, helemaal toen ik hoorde dat het dus een dubbele oorontsteking is. Nu mag ik hem 3 keer per dag plagen met een drankje, neusspray en als ik denk dat het nodig is een paracetamolletje. Gelukkig zei de vrouw van de DA dat je ook vloeibare paracetamol hebt, dus die heb ik meegenomen, een zetpil huilt Éamonn zo hard bij, dat ik er zelfs van moet huilen dat ik het hem moet geven. En straks wanneer zijn billetjes kapot zijn door de diarree door de antibiotica vond ik het geen geweldig idee om daar dan nog een zetpil in de stoppen.

Trots

Hier even een trotse moeder. Ik ben vanmorgen met Éamonn naar het cb geweest. Hij is nu 78,5 cm en 9,3 kilo. Klein en fijn, maar in verhouding ok. Verder kwam het erop neer dat Éamonn een heerlijk ventje is en dat ik trots op mijzelf moet zijn en vooral zo door moet gaan met opvoeden. Hij doet alles goed, is erg nieuwsgierig en is gewoon een lekker ding hahaha. De wijkverpleegkundige zei dat ze hem zo stoer vind, omdat hij brede rechte schouders heeft en een smalle taille. Ze zag het al voor zich dat Éamonn straks 18 is, met brede schouders, bruin kleurtje, smalle taille en een sixpack hahaha. Ze zei ook dat ze veel kinderen ziet, maar dat Éamonn echt een heel mooi jongetje is. Dus ik ging glunderend van trots daar weer weg.

Éamonn ziek

Zondag waren mijn neef, zijn vrouw en zoontje en mijn broertje hier. Mijn neef voelde zich niet helemaal lekker en hing n btje op de bank, of op de tuinstoel. Mijn man en ik zeiden dat Éamonn eigenlijk nog helemaal niet echt ziek was geweest. Wel snotterig, maar niet ziek. Dat hadden we beter niet kunnen zeggen, want die nacht ging Éamonn spoken. Vanaf 3.00 uur eerst elk half uur huilen en daarna zelfs elk kwartier. Tussen ons in leggen werkte zelfs niet. Na een hele lange nacht haalde ik Éamonn uit bed, koorts en sloom. Ziek dus. Campingbedje in de kamer gezet, kruipluik open en meneertje lag regelmatig in zijn campingbedje. Iedereen die Éamonn kent weet dat hij zoiets dus nooit doet. Vannacht begon de ellende al om half 11, hij werd eerst om de 2 uur en toen om het uur wakker. Hij is wel een stuk beter nu gelukkig, campingbedje is weer opgeruimd. Geen koorts meer, kijkt nog wel flauw uit zijn oogjes, maar heeft wel alweer praatjes en speelt weer.
Straks Ian even weer halen van school, ik heb het besluit genomen dat Ian eerst voorlopig alleen 's morgens naar school gaat. Hij is steeds zo moe al na een ochtend. Zijn meester vond het prima en was het met mij eens.
Ik hoop dat vanavond weer een "normale" avond wordt, heb wel zin in een avond weer gewoon slapen. Slaap nu al 2 weken slecht, eerst doordat ikzelf heel verkouden was, hoestbuien had 's nachts en toen begon Éamonn te spoken. Ik heb nu zelf last van mijn blaas, hoop dat dat snel weg is.

Meneer en mevrouw cactus

Meneer en mevrouw cactus zijn ook af. Met oogjes en een mond, ik vind dat toch wel erg leuk staan. Meneer cactus heb ik een sombrero gegeven, vond ik wel lekker zomers. Volgens het boekje moest mevrouw cactus roestbruin worden met een witte bloem, ik vond groen leuker. Ze staan erg leuk op mijn vensterbank. Deze kunnen iig niet dood gaan hahaha.

Oefening baard echt kunst, want ik vind bij meneer cactus de pot en het zand beter gelukt dan bij mevrouw cactus. Ian was boos op mij dat ik crème kleurige potten had gedaan, van hem moesten ze blauw worden. Maar de bloempotten op mijn vensterbank zijn allemaal crème/ivoor kleur, dus ik vond jeans blauw dan een beetje uit de toom vallen.

Vriendje

Ik heb het vriendje van het lammetje ook af. Ik heb echt de smaak te pakken, vind het heerlijk om te doen, ff je hoofd leegmaken!

Lammetje

Joehoe, ik heb mijn slapende lammetje af! Ik vind het nog lastig om de poten ed er netjes aan te naaien, maar al met al ben ik zeer tevreden, en het lammetje volgens mij ook wel hihihi. Ik denk dat ik nog een vriendje voor hem ga maken, anders is hij zo alleen. Maar dan maak ik een bruin lammetje erbij.
Ik heb voor de oogjes marine blauw garen gebruikt, op de foto zijn de ogen niet zo heel duidelijk te zien, in het echt wel.