Zondag waren mijn neef, zijn vrouw en zoontje en mijn broertje hier. Mijn neef voelde zich niet helemaal lekker en hing n btje op de bank, of op de tuinstoel. Mijn man en ik zeiden dat Éamonn eigenlijk nog helemaal niet echt ziek was geweest. Wel snotterig, maar niet ziek. Dat hadden we beter niet kunnen zeggen, want die nacht ging Éamonn spoken. Vanaf 3.00 uur eerst elk half uur huilen en daarna zelfs elk kwartier. Tussen ons in leggen werkte zelfs niet. Na een hele lange nacht haalde ik Éamonn uit bed, koorts en sloom. Ziek dus. Campingbedje in de kamer gezet, kruipluik open en meneertje lag regelmatig in zijn campingbedje. Iedereen die Éamonn kent weet dat hij zoiets dus nooit doet. Vannacht begon de ellende al om half 11, hij werd eerst om de 2 uur en toen om het uur wakker. Hij is wel een stuk beter nu gelukkig, campingbedje is weer opgeruimd. Geen koorts meer, kijkt nog wel flauw uit zijn oogjes, maar heeft wel alweer praatjes en speelt weer.
Straks Ian even weer halen van school, ik heb het besluit genomen dat Ian eerst voorlopig alleen 's morgens naar school gaat. Hij is steeds zo moe al na een ochtend. Zijn meester vond het prima en was het met mij eens.
Ik hoop dat vanavond weer een "normale" avond wordt, heb wel zin in een avond weer gewoon slapen. Slaap nu al 2 weken slecht, eerst doordat ikzelf heel verkouden was, hoestbuien had 's nachts en toen begon Éamonn te spoken. Ik heb nu zelf last van mijn blaas, hoop dat dat snel weg is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten