Chaos.......

Ben je lekker aan het koken, een recept die je al veeeeeeeeeeel vaker hebt gemaakt, weet je ineens niet meer wat je er ook alweer allemaal doorheen moest doen. Diep graven heeft geen zin, want dieper dan net onder je schedel kom je niet. Op goed geluk maar maken dan met de dingen die je dan nog weet en dan maar hopen dat het klopt.
Dit is het resultaat van de enorme chaos die ik in mijn hoofd heb op dit moment. Niet vergeten nog dit te doen, niet vergeten dat in te pakken, niet vergeten die nog te bellen, niet vergeten de poepluier van je zoon te verschonen, anders kom je om vd stank. Hoe laat is Ian ook alweer vrij, was dat nou 14.45 uur, of 15.00 uur, of 15.15 uur?????
En dan krijg je ook nog eens van al dat diepe nadenken, onthouden enz knallende koppijn. En het is dodelijk vermoeiend.
Gelukkig zijn de jongens enorm lief, en mijn mannetje ook, die snapt mij volkomen, dus dat scheelt dan weer. Maar ik zou dolblij zijn als we strakjes alles weer op rit hebben. En dan schaf ik een weekplanner aan en daar zet ik alle afspraken ed op (voetbal, muziekles, zwemles, sporten enz).

Heb ik weer......

Iehl, er zat een Sprinkhanus Enormus bij ons achter het huis op de vensterbank. En ik heb het niet zo op insecten. Helemaal niet als een insect zo groot is dat je duidelijk ogen kan onderscheiden die je aan gaan staren. Éamonn had hem gelukkig nog niet gezien, want die had hem vast wel interessant gevonden. Stiekem heb ik er even fotoos van gemaakt, en toen ben ik maar even naar de achterbuurman gelopen om te vragen of die net zo gek is op sprinkhanen als ik. Hij durfde hem wel te pakken voor mij, held. Dus ik wil hem aanwijzen, issie weg (uiteraard). Buurman zegt, als je hem ziet, dan roep maar. Buurman wil net weer gaan zitten en ik roep; GEVONDEN! Buurman vond het ook wel een enormus, dus ik overdrijf niet. Ik wist trouwens niet eens dat die beesten ook in Nederland rondvliegen, dacht alleen in de dierentuin.
Goed, ik plaats nog even wat fotoos van Sprinkhanus Enormus als bewijs.

Sprinkhaantje tikt tegen het raam tik tik tik, laat mij erin, NOU NEE DUS!!!!!

Huis

Even ook snel een up-date over de verhuiszaken. Vandaag hebben we het voorlopig koopcontract gekregen van ons nieuwe huis, ondertekend en wel. En gisteren hebben we een uitnodiging gekregen van de notaris om op 30 september om 14.00 uur de sleuteloverdracht te doen van ons huidige huis. Ons huis is nu dus officieel verkocht, woehoe. Zou toch wat zijn dat de koper van ons huis op het allerlaatste moment wel problemen had gekregen met zijn financiën. Dat was flink balen geweest dan! Maar goed, ik ben vandaag al druk aan het inpakken geslagen, de kast in de kamer is zo goed als leeg. Het opruimen gaat mij heel makkelijk af, een groot gedeelte gaat gewoon de vuilnisbak in :-) Ruimt echt snel op zo hahahaha.
Goed, ik ga eten koken, zodat mijn kinderen zo weer iets te klagen hebben. Anders is hun leven ook zo saai, zonder klagen over het eten oid.

Kraamcadeautjes

Hier nog 2 kraamcadeautjes voor een as wereldburger:

 Een tutteldoekje

En een rammelaar (het koppie maakt geluid, zit een rammelding in)

Ooievaar

Even geen geklaag hahaha, maar een creatie van mij voor een as wereldburger.

 

Zucht

Dit begint zo langzamerhand een klaagblog te worden, maar het lucht wel enorm op om mij hier even af te reageren. Hoe staan de zaken? Wel de zaken staan als volgt:
Vrijdag ondertekend de koper van ons huis het voorlopig koopcontract. Dan heeft hij volgens mij 3 dagen om daarvan af te zien, maar moet hij dacht ik wel een boete betalen als hij dat doet. De man waar wij het huis van willen kopen zou vandaag weer terug zijn van varen, dus daar zouden we vandaag wat van moeten horen. Tot nu toe nog niks gehoord, tis maar goed dat ik Japanse mix in huis heb :-) Ian had net de achterbuurkindjes te spelen, en die bedenken echt hele vreemde dingen (of het ligt aan mij dat ik het vreemd vind). Allereerst slopen ze de glijbaan, vervolgens maken ze Ian wijs dat hij wel de van zand gemaakte oliebol op kan eten, (ik geef ze een zakje chips, misschien houden ze zich dan koest), zakje chips is nog niet eens op, of Ian komt, namens achterbuurmeisje, vragen of ze een ijsje mogen (NEEEEEE). Ik weet niet waar al deze dingen normaal worden bevonden, maar bij mij niet (ok, zeur om om snoep, koek enz doen alle kids, maar volgens mij geven ze wel op een gegeven moment op, deze kids niet). En dan dat harde geschreeuw. We zijn niet doof hoor!!! Je staat niet op een markt.
Zucht, ik wil nieuws over het huis dat we willen kopen, ik wil weten wanneer we daar in kunnen, gezien het feit dat we  (als alles goed gaat) vanaf 30 september geen huis meer hebben.
Ok, even geen gezeur; ik ben een ooievaar aan het haken. Ben nu met de poten bezig, lijf en kop zijn af. Hij wordt erg leuk al zeg ik het zelf. Als ik hem af heb, dan zet ik wel een foto op mijn blog (of ik laat hem je wel zien :-)) Als deze af is "moet" ik er nog 1 maken, en dan ga ik lekker even weer wat voor mezelf maken. Of ik ga al mijn grenen meubels schuren en verven, vind ik ook wel een leuk idee om te gaan doen. Maak ik er zelfgemaakte riverdale meubels van, wat zij kunnen kan ik ook :-)
Ik ga mij een colaatje inschenken en mijn jongste aap uit bed halen, die ligt alweer 2 uur te snurken en anders wil hij vanaaf niet. Wat een leventje, niet druk hoeven maken om dingen, door mama vertroeteld worden, lekker overdag nog tukken........ Zucht............

Gek

Gek, gek word ik van mijzelf!!! En van mijn jongens, maar dat komt meer, omdat ik het van mijzelf wordt. Ian is ziek thuis, Éamonn begint met echt stout te doen (slaan met een koektrommel op Ian zijn hoofd, televisie uitdrukken en weer aan, dvd speler aan en uit drukken enz). Gewoon echt stout dus, niet grappig boevig meer. De kijkers/bieders willen dus een 2e bezichtiging. Desmond heeft voor mijn gemoedsrust de makelaar vanmorgen even gebeld of dat vaker voor komt, makelaar zei ja, er zitten nu eenmaal vreemde kostgangers tussen zei hij. Plus het feit dat ze een ander cultuur hebben, dat speelt schijnbaar ook nog mee. Nou, ik vind het allemaal best, als ze ons huis maar kopen, en snel een beetje!!!! Zo moeilijk is dat niet, een huis kopen, maar goed. Ik probeer mijzelf rustig te krijgen dmv muziek, heb een cd vol met Andrea Bocelli, Il Divo en Celtic Woman. Gelukkig vind Ian het mooie muziek, anders vind ik het ook wel weer sneu dat ik het aan doe. Het werkt een beetje, krijg alleen bij bepaalde liedjes heimwee, das weer niet de bedoeling. Verder ben ik weer aan het haken, heb een nieuw boek met babycadeautjes haken, ben nu een vliegtuig voor Mauro aan het haken en ga 2 ooievaars haken voor de beeb van Lee en Gien, en M en M. Heb al meer dingen gehaakt voor de beebs, maak daar 1 cadeau van.
Goed, ik heb wederom geen zin in koken, dus heb Des verzocht iets mee te nemen wat ik zo in de magnetron kan pleuren, pasta oid. Hoop dat ie het niet vergeet.
Dit was het wel weer van mij.

Kijkers

Goed, even weer een verhaaltje voor mijn tante, die als enige mijn blog leest hahaha. Als onderwerp heb ik kijkers gekozen, gezien het feit dat dat een beetje actueel is hier in huize Dijk.
Vandaag om 17.00 uur worden er weer kijkers verwacht. Uiteraard ben ik daar zeer content over, ik ben alleen minder content over de buitentemperatuur (en binnentemperatuur) en dan het feit dat ik dus moet opruimen, poetsen, stofzuigen en dweilen met deze temperaturen. Ik doe het in etappes, en na elke etappe is het net alsof ik mij gedoucht heb. Dit is niet het geval, al zou ik dolgraag willen dat dit het geval wel was. Ik hoop dus van ganse harte dat de beste kijkers van vandaag zeer content zijn over onze cottage en dat ze het wel willen kopen. Dat scheelt mij weer een hoop poets en zweet werk voor eventuele andere kijkers. De enige keer dat ik dan mij nog even in het zweet moet werken qua poets werk is op de verhuisdag.
De kijkers van vorige week (waar ik een beetje goeie hoop bij had, gezien het feit dat ze al aan de deur waren geweest bij mij), schijnen zeurders geweest te zijn. Het enige wat de makelaar was bijgebleven was iets over de kozijnen. Geen flauw idee wat daar over te zeuren valt, behalve dat de buitenkant geverfd moet worden, maar dat ziet elke koe ook wel van een afstandje. Des en ik houden er rekening mee dat we daar wat geld voor moeten inleveren, maar we hebben gewoon geen zin meer in het huis verven. Laten de nieuwe bewoners dat maar lekker zelf doen, in de kleur die ze zelf mooi vinden. Straks werken wij ons in het zweet, en verven zij het een week laten over in een andere kleur. Geen zin in dus. Makelaar was het wat dat betreft met ons eens, gelukkig.
Eens zien of ik verder nog wat leuks te melden heb, want ik verveel me een beetje namelijk. Ehm, nee, eigenlijk niet dus. Ik ga de vaatwasser uitruimen, de droger uitdrukken en de wasmachine ook. Mijn schoonmoeder komt zo, die vroeg of we zin hadden om naar het zwembad te gaan. Heb gezegd dat dat ok is, mits ik alles aan kant heb. Gelukkig is het qua opruimen niet veel werk meer, meeste was al voor vorige week gedaan.

5 jaar getrouwd

Vandaag ben ik alweer 5 jaar getrouwd. Ongelooflijk dat het alweer 5 jaar geleden is, het lijkt veel korter. Als ik ook na ga wat er allemaal in die 5 jaar is gebeurd; huis gekocht, 2 kinderen, nu het huis te koop...... De tijd vliegt echt, helemaal als je kinderen hebt.
Ik heb geen seconden spijt van mijn ja-woord 5 jaar geleden, ik ben met de liefste man van de wereld getrouwd. Denk niet dat ik een betere man had kunnen krijgen. Ik ga er van uit dat ik er over 5, 10, 15, 20, 25, 30, 35, 40, 45, 50, 55, 60 (en volgens mij moet de 65 ook nog wel te halen zijn) nog net zo over denk.

Leuke uitspraken van Ian (en een beetje van Éamonn)

Ian heeft op een dag soms hele grappige uitspraken. Ik ga ze proberen hier allemaal te noteren. Dit bericht wordt dus steeds aangevuld (als hij tenminste wat grappigs heeft), ik ga hier niet steeds een nieuw bericht voor aanmaken.

Martin en Marianne worden gedoopt binnenkort en ik heb Ian een beetje uitgelegd wat het inhoud/hoe het gaat. Hij luistert aandachtig en toen ik klaar was met mijn verhaal kwam de vraag: maar waarom worden ze dan geDOOD?

Martin, Wendy en Mauro zijn samen met schoonouders en schoonzusje naar Schiermonnikoog geweest. Wanneer we de fotoos bekijken zegt Ian: Ik wil ook weer een keer naar SchierMONKEYoog.

Ian zat op de wc, word ik ineens heel hard geroepen. Ik naar hem toe, vraag wat er aan de hand is, krijg als antwoord; Wil je mij wel even helpen, want ik heb een hele dikke bult diarree, en dan kan ik niet goed zelf mijn kontje doen.

Éamonn had gisteren wat oorsmeer in zijn oor. Een hard stukje, dus ik pakte het eruit. Ian wilde het even zien, die keek er heel geïnteresseerd naar, Éamonn stond ernaast, handjes op de rug, met een wijze blik en roept ineens: AAAAAH BAH!

Ok, mijn weken in een notendop.......

De wekker gaat om kwart voor 7. Met een beetje mazzel kan ik ook slapen tot kwart voor 7. Met veel pech is er om half 6 (of nog eerder) al iemand bij ons in bed gekropen (nee, niet Senghi). Dan sleep ik mij om kwart over 7 naar de badkamer, doe een plasje, poets mijn tandjes en sleep mij weer naar de slaapkamer (dit alles met mijn ogen halfdicht, het is maar goed dat onze kamer nu opgeruimd is). Ik kleed mij aan, pak de kleren voor de kinderen, rol mijzelf de trap af naar beneden en haal brood uit de vriezer. Doe de broodjes in  de magnetron om te ontdooien, ondertussen heb ik de Senseo aangedrukt, pak boter uit de koelkast, hagelslag uit de la en PING, de broodjes zijn ontdooit (dit alles nog steeds met mijn ogen half dicht). Ik smeer brood voor Ian (Éamonn wil niks op zijn brood, dus das lekker makkelijk), ondertussen zijn mijn mannen beneden gekomen, geef het brood aan Ian (IK WIL GEEN KROKO, IK WIL PINDAKAAS MET SUIKER), ga naar de keuken en maak Ian zijn fruit met drinken klaar voor naar school. Als het goed is zijn mijn jongens tegen die tijd klaar met eten, is Des ondertussen naar zijn werk vertrokken (ik mis paaahaaapaaaa zo erg als die moet werken) en ga ik mijn jongens aankleden. Ian kan het allemaal zelf,  maar dan is hij morgen nog bezig en Ian zijn humeur is 's morgens niet opperbest, dus het gaat sneller als ik het doe. Dan is het bijna kwart over 8, gooi ik Éamonn in de wandelwagen, doe zijn sokken en schoenen aan (die hij 2 tellen later weer uit doet) en zeg tegen Ian dat hij nu echt moet opschieten, anders komen we te laat (ik wil mijn jas niet aan, het is niet koud). Met mijn ogen nog steeds halfdicht vertrek ik met beide jongens richting school. Wanneer ik de deur op slot draai, zie ik nog net dat mijn kopje senseo ondertussen is koud geworden en nog steeds op het apparaat staat (o ja, ik had senseo gemaakt). Tijdens de tocht naar school (van welgeteld 10 min) wordt er door Ian gemopperd dat hij niet naar school wil, dat hij moe is, dat school stom is enz. Op school aangekomen moet ik tig keer tegen Ian zeggen: doe je jas uit, doe je schoenen uit, doe je pantoffels aan, schiet nou ff op. Ik krijg een dikke kus van Ian in de gang, loop met hem mee de klas in, krijg nog een dikke kus en ga weer naar Éamonn, die in de gang staat. Ik verzamel Éamonn zijn schoenen, doe ze weer aan en keer weer huiswaarts (of ik doe ff snel boodschappen, dat ligt eraan). Thuisgekomen ga ik op de bank zitten, met een warme Senseo, en probeer langzaam aan wakker te worden. Ondertussen is Éamonn al als een wervelwind door het huis gegaan, dus tijdens het koffie drinken zit ik moed te verzamelen om alles op te ruimen, te gaan stofzuigen en te dweilen (heel vaak krijg ik die moed niet bij elkaar en denk ik; poep maar, wat Éamonn dan ook doet, dus schonen luier). Maar goed, op een goeie dag (zoals vandaag) heb ik wel de moed en ga ik stofzuigen, dweilen, keuken schoonmaken en de wc's een schoonmaak beurt geven. Helaas is van dit alles aan het einde van de dag niet meer te zien, maar ik heb mijn huishoudelijke plicht wel gedaan.
Dan is het om kwart voor 12 tijd om Éamonn weer in de wandelwagen te gooien, zijn schoenen aan te doen en Ian weer van school te halen. Ian komt altijd lachend uit de klas (dit is echt waar, geen geintje), hij knuffelt Éamonn en we gaan richting huis. Onderweg vraag ik aan hem hoe het was, standaard antwoord is; stom!
Thuisgekomen smeer ik brood (IK WIL GEEN PINDAKAAS MET SUIKER, IK WIL KROKO), breng Éamonn om 1 uur naar bed, doe een was in de machine (en als er nog was in zat doe ik die in de droger of hang het op), gun mijzelf even een uurtje rust (haken, breien oid) en om 3 uur haal ik Éamonn weer uit bed. Als ze alle twee stinken doe ik ze dan meestal in bad. Tussen Ian en Éamonn gaat het erg lekker, regelmatit hoor ik: MAMA, ÉAMONN SLAAT MIJ, SCHOPT MIJ, PAKT DINGEN AF ENZ.) Ian heeft problemen met zijn gehoor, dus daar moet ik tig keer tegen zeggen dat iets niet mag, of dat hij iets moet doen, of dat hij Éamonn met rust moet laten. Ian heeft vaak ook het idee dat hij heer en meester is in huis.....
Rond 5 uur ga ik koken (met geschreeuw, gehuil oid op de achtergrond), dan eten we vaak om half 6, kwart voor 6. Standaard, nog voor er een hap is genomen, wordt er door Ian gezegd dat hij het niet lust, bord wordt demonstratief weggeschoven, prima, krijg je niks. Éamonn vind ook alles bah, die gooit zijn bord op de grond (zoals ik al zie is er aan het eind vd dag niet te zien dat ik ook maar wat heb gedaan in huis).
Met mazzel is Desmond om kwart voor 7 thuis met pech om 10 over 7 of nog veel later. Als het nog later is dan 10 over 7 heb ik dus de eer om 2 jongens naar bed te brengen. Gezien het feit dat ze momenteel alle 2 enorm tijdrekken heb ik daar dus ook erg veel zin in. Gisteravond ben ik vanaf kwart voor 7 tot half 9 bezig geweest met Éamonn en Desmond zoiets met Ian.
Liggen ze dan eindelijk in bed, dan plof ik op de bank, voor de tv, en kijk een crime, of een wijvenfilm. Als Desmond niks te doen heeft, dan willen we ook nog wel eens door de week in bed een film kijken, maar meestal doen we dat in het weekend (als onze jongens tenminste gaan slapen). En dan tussen half 11 en 11 uur hijs ik mijzelf van de bank en sleep mijzelf naar boven, doe een plasje, poets mijn tanden, ruik mijn kussen en val in slaap. Zo rond een uur of 1 (of 2 of 3) wordt Éamonn soms nog wakker, of staat Ian ineens naast ons bed dat hij moet plassen, en dan gaat de wekker weer om kwart voor 7.
Zo gaan ongeveer mijn dagen.... Niks sensatie en avontuur, gewoon saaie dagen.

Desmond heeft nu net mijn blog gelezen en zegt dat ik meer moet drinken, want 2 plasjes op een dag is veel te weinig. Verder denkt hij dat ik boodschap nummer 2 (even netjes houden voor eventuele andere lezers, geen idee wie) ook nooit doe, omdat die niet gemeld zijn, maar de mensen die mij kennen weten wel beter :-D

Flitsvakantie

Hoe het allemaal begon:
Mijn mannetje verraste mij een aantal weken geleden (weet niet meer precies hoeveel weken geleden) met een midweekje België, omdat we dit jaar 5 jaar getrouwd zijn (jaja, 5 jaar alweer). Ik was helemaal blij, want we hadden namelijk besloten om niet meer weg te gaan, ivm het huis te koop zetten en de ontwikkelingen daarvan.
Maandag 16 mei was het zo ver, auto volgeladen, kids mopperend achter in de auto (is het nog ver???) en om 16.00 uur waren we bij de Hengelhoef in Houthalen. Desmond ging de sleutel halen en op naar onze chalet (zoals de Belgen dat dan noemen). Aangekomen bij onze chalet, was het een gewone stacaravan (had ik ook wel verwacht trouwens). Van buiten zag het er allemaal leuk uit, we hadden geen buren, dus lekker rustig. Op naar binnen, en dat viel dus een beetje tegen (misschien hadden we beter buiten kunnen blijven). Het was er niet schoon, er hing een rare geur, sanitair was echt smerig en stonk, er hing niet eens een douchegordijn voor de douche, terwijl de wc ernaast zat. Maar, positief ingesteld als ik ben, en veel zin hebbende in het weekje, zei ik: we maken er gewoon een leuke week van, lekker zwemmen, dan hoeven we hier ook niet te douchen, en lekker veel buiten spelen. Het bed lag lekker, dat was wel een dikke plus.
Dinsdag: we hadden besloten dat we 's morgens in de overdekte speeltuin zouden gaan spelen. Die gaat om 11.00 uur open, wij waren om 5 voor 11 bij de receptie. Desmond vroeg of hij een kaartje kon kopen, de "zeer vriendelijke" mevrouw zei dat dat pas om 11 uur kon. Wij netjes wachten tot 11 uur, kaartje gehaald, komen daar binnen, is er al een ander stel binnen, die geen kaartje hadden gekocht en die waren er ook al een poosje. Wij besloten dus om het kaartje die we netjes gekocht hadden de rest vd week gewoon te gaan gebruiken. In ieder geval, Ian, Éamonn en Desmond (ok, ik ook een beetje) hebben zich er heerlijk uitgeleefd. Klimmen, klauteren en glijden (jaja, ook Éamonn klom overal op en gleed overal van af, stinkie, voor de duvel niet bang). Ondertussen was het luchtijd geworden, dus wij terug naar onze sta-chalet, zit Ian daar heel beteuterd op de bank, moe, dikke rode blossen, ik tempen, 40 graden koorts. Ineens. De rest van de middag ons maar in de sta-chalet vermaakt. Aan het eind vd dag nog een stukje gewandeld, met Ian in de wandelwagen en Éamonn op de nek van Desmond. 's Nachts staat Ian bij ons bed met de vraag of ik een schone onderbroek voor hem had, had die lieverd in zijn bed gepoept, diarree. Woensdagochtend hebben we dus maar besloten om terug te gaan naar huis. Ian moest heel hard huilen, dacht dat het allemaal door hem kwam, dat het zijn schuld was. Wij hebben tegen hem gezegd dat het absoluut niet zijn schuld was, dat als de sta-chalet wat schoner ed was geweest, dat we de woensdag daar nog wel hadden afgewacht, maar die gok wilden we niet wagen. Dus woensdagmiddag waren we weer thuis, van ons enige weekje vakantie wat we dit jaar zouden hebben, snif, snif. Donderdags was Ian weer helemaal de oude, vrijdag zijn we in Lelystad naar het zwembad gegaan, was heerlijk rustig, bijna het hele bad voor ons alleen.
Al met al was het park toch een beetje Vreugdeloos (en dat zeg ik niet heel snel), veel faciliteiten waren niet open, omdat het nog het voorseizoen was. Het zwembad was om 14.00 uur pas open, terwijl het in het hoogseizoen om 9.00 uur open is.
We zijn in Luxemburg ook in het voorseizoen met vakantie geweest, maar daar waren ze een stuk behulpzamer, mochten we gratis midgetgolfen (1 keer betaald en we mochten de rest vd vakantie de golfclubs bij ons houden om de midgetgolfen), je kon er ijsjes kopen op het park en de mensen waren een stuk vriendelijker.

Oor

Getverdegetver, mijn oor begint weer vervelend te doen, en als ik ergens een hekel aan heb, dan is dat aan dat! Ik had het kunnen weten met de wind op Schiermonnikoog, maar had een beetje hoop dat het wel zou meevallen, omdat het warm was ( de wind was ook warm). Niet dus. Hij deed vorige week al een beetje pijn, maar niet noemenswaardig, dacht dat het door alle spanning kwam. Zucht, hoop dat ik er vanaaf niet al teveel last van krijg iig.
Kheb vanmiddag het vriendje van Ian boos weggestuurd. Ian, Éamonn en vriendje waren met zijn 3en in de zandbak aan het spelen en ineens begint Éamonn te huilen. Dus ik vraag wat er aan de hand was, verteld Ian mij dat vriendje Éamonn zijn vingertjes eventjes achterover had gedrukt. Ik was dus heel boos. Ik zei: dan ga jij dus nu maar heel gauw naar huis, ik hoef je voorlopig even niet te zien. Vriendje: Maar Éamonn zat de hele tijd vervelend te doen. Ik: Hij is 1,5 jaar, dan kom je bij mij en duw je niet even zijn vingertjes naar achteren, wegwezen nu!
Zelfs de droopie oogjes boeiden mij niet, van mijn kinderen blijf je af!!!!!
Kben aan vakantie toe! Tis maar goed dat we volgende week een midweek in België zitten, lekker in een stacaravan, dus heerlijk kamperen!

Behang

Ik zit mij hier op dit moment op te vreten achter de pc. Is het geoorloofd om andermans kinderen achter het behang te plakken? Waarom worden sommige kinderen niet opgevoed? Totaal geen respect voor het speelgoed hier, crossen rond op de loopauto, met het snoer van een afstand bestuurbare brandweerauto om het stuur, achter zich aanslepend, en dikke lol hebben. Ok, mijn kids zijn ook niet perfect, heb ook vaak de neiging om die achter het behang te plakken, maar deze spannen op dit moment de kroon. Nog 5 min en dan stuur ik ze weg. Gaan ze maar ouwehoeren bij hun moeder en de eerst komende week komen ze hier ook niet weer. Nu denken jullie natuurlijk; waarom heb je ze niet eerder weggestuurd??? Nou, geloof me, dat denk ik dus ook. Maar Ian speelt wel lekker met ze en die had zich al de hele week verveeld, dus ik vond het ook sneu voor hem om ze al gelijk weg te sturen. Nog 3 min hahahaha. En ze schreeuwen ook zo hard, alsof ze doof zijn. Heb al een paar keer gezegd dat wij niet doof zijn. Zomaar kastjes open doen, omdat ze een spelletje willen doen, niet vragen. Ze krijgen de kastjes toch niet open, kinderslot gnagnagna, maar toch. De 1 speelt continu de baas, heb ik ook zo'n hekel aan. Ze moeten doen wat zij zegt. Nou trekt Ian zich daar weinig van aan gelukkig. Nog 1 min hahaha. Ik ga ze wegsturen! Rust, tv aan, rust, rust, rust!!!!

Eerste knipbeurt en Senghi

Speciaal voor mijn lieve tante Lia een nieuw blogje. Gezien het feit dat mijn man nu naar Barcelona-Real Mardrid aan het kijken is en ik dus niks beters te doen heb (en anders ga ik uit verveling snaaien, niet de bedoeling) typ ik nu maar even een verhaaltje. Met Éamonn is alles gelukkig weer goed. Een beetje te goed, hij was een stuk rustiger toen hij ziek was. Het is wel een enorme knuffelkont, heerlijk. Geregeld komt hij naar mij toe lopen, zegt dan mama met zijn zachte stemmetje, heeft de armpjes in de lucht en dan moet hij dus even bij mij op schoot doekelen. Als hij daarmee klaar is kijkt hij mij even hemels aan en gaat weer verder spelen. Dit gebeurd zo'n 15 keer per dag denk ik. Het is een enorme slimmerd ook, snapt heel veel dingen al, maar houd zich af en toe nog van de domme. Mama weet echter beter hahaha.
Ian is ook een enorme lekkere scheet, is heel lief, alleen zijn oortjes werken deze vakantie wat minder goed. Eigenlijk werken de oortjes sinds hij naar school gaat wat minder goed. Beetje balen dat het onschuldige er nu van af gaat. Spelen wordt steeds meer met agressieve dingen (botsen  met auto's, poppetjes die vechten en schieten). Kun je zien dat naar school gaan veel invloed heeft.
Maar goed, ik wilde het eigenlijk even hebben over Éamonn zijn eerste knipbeurt. Mijn schoonmoeder kwam vanmiddag langs en ik had gevraagd of zij dan wel haar knipschaar mee wilde nemen, ik zag het namelijk niet zo zitten om met Éamonn naar de kapper te moeten. Ik dacht namelijk dat hij dan geen seconden stil zou blijven zitten. Tot mijn verbazing zat hij dus keurig stil in zijn kinderstoel (ok, de tv stond aan  met tekenfilms, maar dan nog). Oma heeft dus zijn haartjes kortgeknipt en ik slikte een brok in mijn keel weg, dat mijn ventje weer een stapje bij het groter worden is gekomen. Zijn mooie babyhaartjes eraf, boehoehoe. Maar goed, met een matje rondlopen vond ik ook weer zo zielig. Hier een paar foto's van zijn knipbeurt.

Ik probeer rustig televisie te kijken hoor.

Moet dit nou?

Boehoehoe, zijn babyhaartjes zijn eraf!!!
Goed, genoeg erover gesnift, speciaal voor Lia heb ik net een fotosessie gehouden met Senghi. Ze was het er niet helemaal mee eens dat ik haar stoorde tijdens haar slaapje, ze wilde dus ook niet helemaal meewerken, maar ik heb toch nog een paar fotootjes kunnen maken van haar (sommige niet helemaal scherp, probeerde haar bliede biek erop te zetten) Hier komen ze:

Wat???

Zucht, vooruit dan maar.

Even eelsk doen en de bliede biek tonen.

Prinses Senghi!

Dubbele oorontsteking

Arme Éamonn. Hij heeft een dubbele oorontsteking. Het begon zondag al dat meneer ineens geen pasta wilde eten, normaal heeft hij in mum van tijd zijn bord leeg als het om pasta gaat. De hele nacht had hij gespookt, dus ik had al vaag het vermoeden dat er wat was. Maar goed, meneer moet ook nog 4 kiezen krijgen, dus dat kon het ook zijn. Maandags had hij idd koorts en was helemaal uit zijn doen. Campingbedje dus in de kamer. Dinsdags was er weer niks aan de hand. Geen koorts, niet extreem huilen dat ik dacht aan pijn, gewoon vrolijk en grappen maken. Dus toch kiezen dacht ik. Gisteren begon de dag ook goed, hij was gewoon heel vrolijk, geen koorts, lekker buiten gespeeld enz. Tussen de middag zat hij in zijn kinderstoel en begon ineens weer heel zielig te huilen, mama ik heb pijn huiltje. Ik voelen, en hij gloeide weer als een gek. Temp opgemeten, 39,5. Paracetamolletje gegeven, in bed gestopt en hij heeft een uur geslapen. Na een uur werd hij hard huilend wakker, op schoot genomen, daar nog een half uur geslapen en toen was er ineens weer niks aan de hand. Koorts was weg, hij was weer vrolijk, ging heerlijk buiten spelen, kortom gewoon Éamonn. En tijdens het avondeten begon het verhaal ineens weer opnieuw. Koorts, huilen, in slaap gevallen op mijn arm, in bed gelegd en toen hij na een uurtje wakker werd en toch wel erg heet aanvoelde even temp gemeten, 40 graden. Dat was voor mij een teken om toch maar de ha post te bellen. Die ass deed toch een potje moeilijk. Het zou sowieso een onrustige nacht voor ons worden, want als het oorontsteking is dan werkt de antibiotica pas na een dag blablabla. Dus ik zei dat het mij daar allemaal niet om gaat, ik wilde de rust voor mijzelf dat ik wist wat er aan de hand was. Is het oorontsteking, zijn het toch doorkomende kiezen, of is het iets veel ernstiger. Je gaat toch met een ander gevoel de nacht in, als je weet wat er met je kind aan de hand is. Uiteindelijk kon Desmond om 20.45 uur er naar toe met Éamonn en daar was ik blij om, helemaal toen ik hoorde dat het dus een dubbele oorontsteking is. Nu mag ik hem 3 keer per dag plagen met een drankje, neusspray en als ik denk dat het nodig is een paracetamolletje. Gelukkig zei de vrouw van de DA dat je ook vloeibare paracetamol hebt, dus die heb ik meegenomen, een zetpil huilt Éamonn zo hard bij, dat ik er zelfs van moet huilen dat ik het hem moet geven. En straks wanneer zijn billetjes kapot zijn door de diarree door de antibiotica vond ik het geen geweldig idee om daar dan nog een zetpil in de stoppen.

Trots

Hier even een trotse moeder. Ik ben vanmorgen met Éamonn naar het cb geweest. Hij is nu 78,5 cm en 9,3 kilo. Klein en fijn, maar in verhouding ok. Verder kwam het erop neer dat Éamonn een heerlijk ventje is en dat ik trots op mijzelf moet zijn en vooral zo door moet gaan met opvoeden. Hij doet alles goed, is erg nieuwsgierig en is gewoon een lekker ding hahaha. De wijkverpleegkundige zei dat ze hem zo stoer vind, omdat hij brede rechte schouders heeft en een smalle taille. Ze zag het al voor zich dat Éamonn straks 18 is, met brede schouders, bruin kleurtje, smalle taille en een sixpack hahaha. Ze zei ook dat ze veel kinderen ziet, maar dat Éamonn echt een heel mooi jongetje is. Dus ik ging glunderend van trots daar weer weg.

Éamonn ziek

Zondag waren mijn neef, zijn vrouw en zoontje en mijn broertje hier. Mijn neef voelde zich niet helemaal lekker en hing n btje op de bank, of op de tuinstoel. Mijn man en ik zeiden dat Éamonn eigenlijk nog helemaal niet echt ziek was geweest. Wel snotterig, maar niet ziek. Dat hadden we beter niet kunnen zeggen, want die nacht ging Éamonn spoken. Vanaf 3.00 uur eerst elk half uur huilen en daarna zelfs elk kwartier. Tussen ons in leggen werkte zelfs niet. Na een hele lange nacht haalde ik Éamonn uit bed, koorts en sloom. Ziek dus. Campingbedje in de kamer gezet, kruipluik open en meneertje lag regelmatig in zijn campingbedje. Iedereen die Éamonn kent weet dat hij zoiets dus nooit doet. Vannacht begon de ellende al om half 11, hij werd eerst om de 2 uur en toen om het uur wakker. Hij is wel een stuk beter nu gelukkig, campingbedje is weer opgeruimd. Geen koorts meer, kijkt nog wel flauw uit zijn oogjes, maar heeft wel alweer praatjes en speelt weer.
Straks Ian even weer halen van school, ik heb het besluit genomen dat Ian eerst voorlopig alleen 's morgens naar school gaat. Hij is steeds zo moe al na een ochtend. Zijn meester vond het prima en was het met mij eens.
Ik hoop dat vanavond weer een "normale" avond wordt, heb wel zin in een avond weer gewoon slapen. Slaap nu al 2 weken slecht, eerst doordat ikzelf heel verkouden was, hoestbuien had 's nachts en toen begon Éamonn te spoken. Ik heb nu zelf last van mijn blaas, hoop dat dat snel weg is.

Meneer en mevrouw cactus

Meneer en mevrouw cactus zijn ook af. Met oogjes en een mond, ik vind dat toch wel erg leuk staan. Meneer cactus heb ik een sombrero gegeven, vond ik wel lekker zomers. Volgens het boekje moest mevrouw cactus roestbruin worden met een witte bloem, ik vond groen leuker. Ze staan erg leuk op mijn vensterbank. Deze kunnen iig niet dood gaan hahaha.

Oefening baard echt kunst, want ik vind bij meneer cactus de pot en het zand beter gelukt dan bij mevrouw cactus. Ian was boos op mij dat ik crème kleurige potten had gedaan, van hem moesten ze blauw worden. Maar de bloempotten op mijn vensterbank zijn allemaal crème/ivoor kleur, dus ik vond jeans blauw dan een beetje uit de toom vallen.

Vriendje

Ik heb het vriendje van het lammetje ook af. Ik heb echt de smaak te pakken, vind het heerlijk om te doen, ff je hoofd leegmaken!

Lammetje

Joehoe, ik heb mijn slapende lammetje af! Ik vind het nog lastig om de poten ed er netjes aan te naaien, maar al met al ben ik zeer tevreden, en het lammetje volgens mij ook wel hihihi. Ik denk dat ik nog een vriendje voor hem ga maken, anders is hij zo alleen. Maar dan maak ik een bruin lammetje erbij.
Ik heb voor de oogjes marine blauw garen gebruikt, op de foto zijn de ogen niet zo heel duidelijk te zien, in het echt wel.

Lente

Heerlijk, dat zonnetje. Mijn jongens genieten ook met volle teugen van het weer. Zaterdag zijn we even bij mama geweest, ik was blij haar even te zien en daarna naar mijn broertje, die vierde zijn verjaardag. Gisteren was mijn broertje hier en zijn we even naar het speeltuintje geweest met de jongens. Ik ga nu proberen wat foto's te plaatsen, ben benieuwd of het lukt.

Ik kan alleen glijden!

Één, teeee.....

Hey, kijk nou, een jongetje.

Kusje.....

Kiekeboe

Stoere vent!

Grote lol in het zonnetje!

Geen zin

Ik heb vandaag helemaal nergens zin in, en dat terwijl het heel mooi weer is. Ik heb al van alles gedaan (dus het is niet zo dat ik ook niks doe als ik geen zin heb), het enige wat ik nog moet doen van mijzelf is even de stofzuiger erdoor gooien. Nu zou ik dat ook letterlijk kunnen doen, ben ik sneller klaar hahaha.
Ian is vanmorgen naar de speelzaal geweest en die heeft altijd hele leuke verhalen op de terugweg. Nu zat hij namelijk met een probleem. Hij heeft vrijdag geen tijd om naar school te gaan, want hij wil gewoon heel graag televisie kijken. Ik heb gezegd dat het idd een probleem is, want hij moet wel naar school. Hoe moeten we dit nou oplossen?
Éamonn is dol op de glijbaan. Hij heeft zelf een mini glijbaan, maar de grotere glijbaan van Ian is natuurlijk veeeel leuker. Na een tijdje te worstelen was het hem gelukt om boven te komen en vervolgens op zijn buik, met zijn snoet naar beneden, naar beneden te glijden. Op zijn eigen mini glijbaan is dat geen probleem, want dan zit hij al met zijn handen aan de grond terwijl zijn voeten nog boven hangen. Maar op de grotere glijbaan gaat het toch wel een stukje harder, waardoor hij dus steeds met zijn snoetje in het gras beland. Ik heb er maar een kussen onder gelegd, is iets zachter dan het gras. Maar dat snoetje van Éamonn als hij beneden ligt, hij kijkt mij dan aan met een blik van; waar slaat het nou op dat je mij met mijn gezicht in het gras duwt? Vervolgens klautert hij weer omhoog, roept: één, téé en glijd weer naar beneden. Zo gaat het dan een stuk of 10 keer. Het verbaasd mij trouwens dat er nog geen tand door zijn lip is gegaan, of dat hij nog geen scheven neus heeft hahaha. Ik laat hem maar lekker geworden, want nee tegen Éamonn zeggen helpt niet. Je kunt het doen, maar meneertje is zooo eigenwijs dat hij toch wel doet waar hij zin in heeft. Zo probeer ik hem nu af te leren stickers te eten. Ik heb maar besloten de stickers in een afgesloten bak te stoppen, want nee zeggen werkt niet. En stickers uit zijn mond pielen is ook geen pretje, gezien het feit dat al zijn tanden aanwezig zijn en hij ze dan ook even wil laten voelen ook. AUW!
Ik heb echt de heerlijkste kinderen van de wereld, ze passen precies bij mij hahaha.

Lenteweer

Eindelijk, het lenteweer is begonnen. Het hele weekend was het mooi weer, dus ik heb heerlijk genoten met mijn mannen van het weer. Zaterdag hebben we gewandeld in Schokland, heerlijk om te zien hoe mijn jongetjes genieten van de natuur en hoeveel Ian wil weten van dieren en planten. Wat is dit, hoe komt dat en wat doet die dan? Dit zijn veel gestelde vragen altijd van Ian. Éamonn geniet als hij wordt vrijgelaten uit zijn wandelwagen. Hij begint te lachen, kijkt om zich heen wat de beste ontsnappingsroute is en "rent" er vandoor hahaha.
Zondag zouden we naar mijn broertje zijn verjaardag, maar die belde af, voelde zich niet lekker. Ik baalde, had veel zin om iedereen even weer te zien. Gelukkig zei mijn man dat we dan alsnog richting het noorden gingen, even naar mijn ouders en dan wandelen in de staatsbossen in Drenthe. Mijn ouders mee en mijn zusje en heerlijk een route gewandeld in een echt bos (in Flevoland zijn de bossen lang zo mooi niet vind ik), na het wandelen nog even gevoetbald op het veldje (wederom werd Éamonn vrijgelaten en spookte van alles uit, vooral molshopen zijn erg leuk om in te wroeten). Daarna nog even met zijn allen patat gegeten en toen weer naar huis. Ian zei in de auto dat hij het een heel mooi bos vond en dat hij er nog veel vaker heen wil. Dat gaan we zeker doen.
Nu mijn moeder haar operatie dichterbij komt beginnen de zenuwen bij mij ook wel een beetje te komen. Ben dus erg blij dat ik een ontspannen weekend heb gehad. Ach, ik moet het vertrouwen hebben dat alles goed komt, en dat komt het ook wel, maar het kriebelt wel.
Gelukkig schijnt het zonnetje vandaag weer, dus als het straks warm genoeg is gaan we lekker de tuin in. Ik ga de speeltent voor de jongens neerzetten denk ik (moet het niet hard gaan waaien) en een stoel voor mij en dan weer genieten van het weer. Éamonn zal wel met de stoepkrijt willen spelen, maar die eet het ook graag op, dus ik weet niet of ik dat wel een goed idee vind.

Nou, Éamonn vind het buitenspelen zo leuk dat hij dus niet wil slapen. Uiteindelijk heb ik hem om half 2 in zijn nest gelegd, om 2 uur was het stil, en (dankzij mijn oudste die nogal veel lawaai maakt) nu is hij alweer wakker. Zucht! Nou ja, het is nu nog mooi weer, dus ik haal hem er maar uit, kan hij nog even met zijn grote broer buiten spelen.
Ian is wel ontzettend lief, Éamonn was een beetje vervelend wakker geworden, bleef huilen, gaat die lieve Ian voor hem zingen: olifantje in het bos. Als moeder zijnde smelt je dan wel even (en ik heb dan moeite om mijn tranen binnen te houden hihihi)

Peuterspeelzaal

Vanmorgen mocht ik blijven op de peuterspeelzaal. Ian helemaal blij, want die vind dat altijd erg gezellig. Éamonn was helemaal in zijn nopjes, want die vind het daar helemaal geweldig. Allemaal speelgoed waar hij mee kan spelen, veel meer dan thuis. Ian ging met de varkentjes in de modder spelen, Éamonn deed lekker mee (het waren zelf ook 2 varkentjes). Op een gegeven moment kwam Éamonn uit de huishoek lopen met een lege bus nutrilon opvolgmelk (die had ik gegeven aan de psz, ze verzamelen legen doosjes, potjes enz), hij riep: mama, die hamham, ker (lekker). De leidster en ik moesten zo lachen, kleine stinkerd.
Ian wilde na het fruiteten en knippen graag buitenspelen, dus hij aan de leidster vragen, en het was goed, we gingen met zijn allen naar buiten. Éamonn stond te trappelen van plezier, want die speelt het liefst de hele tijd buiten, de grote wereld ontdekken. Eenmaal buiten had Éamonn al snel een speelhuis ontdekt. Er waren ook iets oudere kinderen buiten aan het spelen (ik gok kids van groep 3/4) en die zagen Éamonn ineens. 1 van de jongens ging naar hem toe en begon hem te aaien en riep: He, dit is nog een baby, en hij doet helemaal niks. Een andere jongen: Oh, dan ga ik hem ook even aaien als hij niks doet. Weer een andere: Nee, hij bijt niet, wat een lieverd. Ik heb zo gelachen. Op een gegeven moment was Éamonn de groep van 6 jongens zat en baande zich een weg naar mij toe met een blik van; Help mij mama, ik ben geen puppie!
En nu ligt Éamonn heerlijk in bed (ik ben jaloers) en zit Ian achter de WII.

Vriendje te spelen

Nou, het is hier gezellig druk, Ian heeft een buurjongetje te spelen. Van het feit dat ik had opgeruimd en had schoongemaakt is nu natuurlijk niks meer te zien hahaha. Éamonn vind het geweldig en probeert op alle mogelijke manieren de aandacht te trekken. Ian trouwens ook.
Mijn mannetje belde om half 4 lekker op dat hij onderweg is naar huis, dus die is om kwart voor 5 thuis, woehoe. De aardappelen staan al klaar, spinazie zit in de pan, kortom, ik zit op schema. Ik heb het eindelijk voor elkaar gekregen om een begin te maken met de spencer. Ik wil er ook nog 1 gaan maken voor Ian. Ik wil ze dan gebruiken als een soort van bodywarmer. Als ik een pand af heb, dan zet ik wel een foto op mijn blog (als mij dat lukt tenminste hahaha)
En ik zie dat ik mijn eerste volger heb, YEAH, you go mama!

Pffff

Gisteren ben ik 4 keer begonnen aan een spencer voor Éamonn te breien, toen heb ik het maar weg gelegd. Ik ben denk ik te moe. Gisteravond om 22.00 uur naar bed gegaan in de hoop dat ik mij nu wat minder moe voel. Tot nu toe wel, maar goed, de dag is nog maar net begonnen hahaha. Ik hoop dat mijn 2 dikke stinkers wat minder druk zijn vandaag dan gisteren. Éamonn lag zelfs op de kop achter de tv op een gegeven moment. Er missen 2 rubberen bandjes van een autootje, geen idee of ik die in zijn poep terug ga vinden, of dat ze gewoon verdwenen zijn. En Ian moet gewoon naar school. Ik merk dat hij dingen wil leren, zijn energie kwijt wil en dat lukt thuis gewoon niet. Éamonn is nog iets te klein om mee te kunnen stoeien en iets te klein om te snappen dat wat Ian maakt, dat hij dat niet kapot mag maken. Nog iets minder dan 3 weken, dan mag Ian naar school. Hij heeft er heel veel zin in, heeft zijn eerste kijkochtend al gehad en kwam stralend de klas uit.
Goed, ik ga vandaag vol goeie moed weer aan een spencer beginnen, speelgoed uitzoeken van de jongens, duplo naar beneden halen en eens zien wat de dag brengen zal.

Eens even zien

Ik heb werkelijk geen idee of ik hier nog wat ga doen. Misschien dat ik een keer met leuke verhalen kom over mijn jongens oid. Ik heb mijn blog aangemaakt omdat ik mijn moeder haar blog wil volgen.