Lenteweer

Eindelijk, het lenteweer is begonnen. Het hele weekend was het mooi weer, dus ik heb heerlijk genoten met mijn mannen van het weer. Zaterdag hebben we gewandeld in Schokland, heerlijk om te zien hoe mijn jongetjes genieten van de natuur en hoeveel Ian wil weten van dieren en planten. Wat is dit, hoe komt dat en wat doet die dan? Dit zijn veel gestelde vragen altijd van Ian. Éamonn geniet als hij wordt vrijgelaten uit zijn wandelwagen. Hij begint te lachen, kijkt om zich heen wat de beste ontsnappingsroute is en "rent" er vandoor hahaha.
Zondag zouden we naar mijn broertje zijn verjaardag, maar die belde af, voelde zich niet lekker. Ik baalde, had veel zin om iedereen even weer te zien. Gelukkig zei mijn man dat we dan alsnog richting het noorden gingen, even naar mijn ouders en dan wandelen in de staatsbossen in Drenthe. Mijn ouders mee en mijn zusje en heerlijk een route gewandeld in een echt bos (in Flevoland zijn de bossen lang zo mooi niet vind ik), na het wandelen nog even gevoetbald op het veldje (wederom werd Éamonn vrijgelaten en spookte van alles uit, vooral molshopen zijn erg leuk om in te wroeten). Daarna nog even met zijn allen patat gegeten en toen weer naar huis. Ian zei in de auto dat hij het een heel mooi bos vond en dat hij er nog veel vaker heen wil. Dat gaan we zeker doen.
Nu mijn moeder haar operatie dichterbij komt beginnen de zenuwen bij mij ook wel een beetje te komen. Ben dus erg blij dat ik een ontspannen weekend heb gehad. Ach, ik moet het vertrouwen hebben dat alles goed komt, en dat komt het ook wel, maar het kriebelt wel.
Gelukkig schijnt het zonnetje vandaag weer, dus als het straks warm genoeg is gaan we lekker de tuin in. Ik ga de speeltent voor de jongens neerzetten denk ik (moet het niet hard gaan waaien) en een stoel voor mij en dan weer genieten van het weer. Éamonn zal wel met de stoepkrijt willen spelen, maar die eet het ook graag op, dus ik weet niet of ik dat wel een goed idee vind.

Nou, Éamonn vind het buitenspelen zo leuk dat hij dus niet wil slapen. Uiteindelijk heb ik hem om half 2 in zijn nest gelegd, om 2 uur was het stil, en (dankzij mijn oudste die nogal veel lawaai maakt) nu is hij alweer wakker. Zucht! Nou ja, het is nu nog mooi weer, dus ik haal hem er maar uit, kan hij nog even met zijn grote broer buiten spelen.
Ian is wel ontzettend lief, Éamonn was een beetje vervelend wakker geworden, bleef huilen, gaat die lieve Ian voor hem zingen: olifantje in het bos. Als moeder zijnde smelt je dan wel even (en ik heb dan moeite om mijn tranen binnen te houden hihihi)