Dubbele oorontsteking

Arme Éamonn. Hij heeft een dubbele oorontsteking. Het begon zondag al dat meneer ineens geen pasta wilde eten, normaal heeft hij in mum van tijd zijn bord leeg als het om pasta gaat. De hele nacht had hij gespookt, dus ik had al vaag het vermoeden dat er wat was. Maar goed, meneer moet ook nog 4 kiezen krijgen, dus dat kon het ook zijn. Maandags had hij idd koorts en was helemaal uit zijn doen. Campingbedje dus in de kamer. Dinsdags was er weer niks aan de hand. Geen koorts, niet extreem huilen dat ik dacht aan pijn, gewoon vrolijk en grappen maken. Dus toch kiezen dacht ik. Gisteren begon de dag ook goed, hij was gewoon heel vrolijk, geen koorts, lekker buiten gespeeld enz. Tussen de middag zat hij in zijn kinderstoel en begon ineens weer heel zielig te huilen, mama ik heb pijn huiltje. Ik voelen, en hij gloeide weer als een gek. Temp opgemeten, 39,5. Paracetamolletje gegeven, in bed gestopt en hij heeft een uur geslapen. Na een uur werd hij hard huilend wakker, op schoot genomen, daar nog een half uur geslapen en toen was er ineens weer niks aan de hand. Koorts was weg, hij was weer vrolijk, ging heerlijk buiten spelen, kortom gewoon Éamonn. En tijdens het avondeten begon het verhaal ineens weer opnieuw. Koorts, huilen, in slaap gevallen op mijn arm, in bed gelegd en toen hij na een uurtje wakker werd en toch wel erg heet aanvoelde even temp gemeten, 40 graden. Dat was voor mij een teken om toch maar de ha post te bellen. Die ass deed toch een potje moeilijk. Het zou sowieso een onrustige nacht voor ons worden, want als het oorontsteking is dan werkt de antibiotica pas na een dag blablabla. Dus ik zei dat het mij daar allemaal niet om gaat, ik wilde de rust voor mijzelf dat ik wist wat er aan de hand was. Is het oorontsteking, zijn het toch doorkomende kiezen, of is het iets veel ernstiger. Je gaat toch met een ander gevoel de nacht in, als je weet wat er met je kind aan de hand is. Uiteindelijk kon Desmond om 20.45 uur er naar toe met Éamonn en daar was ik blij om, helemaal toen ik hoorde dat het dus een dubbele oorontsteking is. Nu mag ik hem 3 keer per dag plagen met een drankje, neusspray en als ik denk dat het nodig is een paracetamolletje. Gelukkig zei de vrouw van de DA dat je ook vloeibare paracetamol hebt, dus die heb ik meegenomen, een zetpil huilt Éamonn zo hard bij, dat ik er zelfs van moet huilen dat ik het hem moet geven. En straks wanneer zijn billetjes kapot zijn door de diarree door de antibiotica vond ik het geen geweldig idee om daar dan nog een zetpil in de stoppen.